به بهانه نظرسنجی مارکا؛ چرا همیشه همهجا هستیم؟
تاریخ انتشار: ۷ اردیبهشت ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۵۷۶۲۰۷
در دورانی که فیسبوک برو بیایی داشت و کاربران ایرانی زیادی در این شبکه اجتماعی اکتیو بودند، صفحات بینالمللی به یک نکته مهم پی بردند و از آن نهایت بهره را بردند. همه چیز از یک نظرسنجی در مورد نام خلیجفارس شروع شد. باتوجه به حساسیتهای زیادی که روی این منطقه حساس و استراتژیک است و ایرانیها و بخشی از اعراب در این مورد با هم کشمکش دارند، صفحات بینالمللی با گذاشتن نظرسنجی «خلیجفارس» یا «خلیج عربی» موفق میشدند اینتراکشن بالایی برای صفحاتشان بخرند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
به گزارش فرهنگستان فوتبال، دیگران که این موضوع را دیدند، در هر نظرسنجیای نامی از یک مکان یا چیزی مربوط به ایران را به نظرسنجیهایشان اضافه میکردند تا آنها هم از این موج بزرگ کاربران ایرانی صید خودشان را کرده باشند و اصطلاحا پروموت شده باشند. در همان سالها در مورد این موضوع بسیار بحث میشد. حضور ایرانیها با کامنتهای پرتعداد و درصد عجیب و غریب آرا در صفحاتی با محتوای ذکر شده، کاملا مشهود و مشخص بود. نکته مشخصی که درک آن نیازی به نظر کارشناسان امر هم نداشت، خوشحالی شدید ایرانیها در صورت پیروزی در نظرسنجیها بود. در حالی که قرار نبود با این نظرسنجیها هیچ چیزی در جهان عوض شود و به عنوان مثال اگر جایی نام مجعول «خلیج عربی» رای میآورد، قرار نبود در هیچ نقشه بینالمللی نام خلیجفارس تغییر کند، اما ایرانیها با این موضوع بسیار جدی برخورد میکردند.
حالا سالها گذشته است و ما هنوز همان عادات و خلقیات را داریم. هر جا لازم باشد برای دفاع از موضوعی که به آن معتقدیم وارد کارزار مجازی میشویم و شروع میکنیم به رجز خواندن. در هفتههای اخیر بارها در همین صفحه در این مورد نوشتهایم، اما وبسایت رسانه مارکا از اسپانیا که باتوجه به نزدیکیاش به باشگاه رئالمادرید از اعتبار خوبی بین مخاطبان فوتبال برخوردار است و در ایران هم مرجع معتبری به شمار میرود، در ماههای اخیر در نظرسنجیهایش بسیار زیاد از ایران استفاده میکند. شروع این ماجرا با یک نظرسنجی بینالمللی در مورد بهترین ورزشگاه دنیا بود؛ جایی که استادیوم آزادی هم بین گزینهها بود و تعداد آرای واصله برای این گزینه همه را شگفتزده کرده بود.
مسوولان مارکا حتما از ابتدا همین نیت را داشتند که طرفداران فوتبال از سراسر دنیا را به رسانه خودشان جذب کنند، اما به نظر نگارنده گمان نمیکردند با چنین استقبالی از سوی ایرانیها و اعراب روبهرو شوند؛ همان دو گروهی که از مدتها قبل در حوزه وب و شبکههای اجتماعی اکتیو بودند. همین مساله باعث شد در نظرسنجیهای بعدی وبسایت مارکا از این دو کشور همیشه گزینههایی وجود داشته باشد. با مطالعاتی که آنها روی هواداران فوتبال ایران انجام دادند، در نظرسنجیهای بعدی همواره یک گزینه پرسپولیسی از ایران حضور داشت.
یکبار بهترین تشویق، یکبار پرطرفدارترین تیم و حالا هم بهترین بازیکن تاریخ ایران که هر سه گزینه پرسپولیسی هستند. نکته جالب اینجاست که با گذاشتن یک گزینه پرسپولیسی، تا امروز آنها موفق شدهاند هم مشارکت پرسپولیسیها را داشته باشند، هم اینکه طرفداران سایر تیمها که برای رای نیاوردن گزینههای پرسپولیسی به گزینههای نزدیک یا بالاتر از آنها رای میدهند. این موضوع قطعا یک بازی رسانهای حساب شده برای بالا بردن بازدید این وبسایت است و میتواند برای رسانههای ایرانی یک درس باشد که چطور از این ظرفیت استفاده مطلوب کنند.
یک جامعهشناس در صفحه اینستاگرامش نوشته بود این یک بازی برد-برد است. در واقع این رسانه خارجی، میتواند با این کار هم مخاطب جذب کند، هم برای خودش وجهه بسازد. آنها به دنیا نشان میدهند که کشور جهان سومی ایران برای آنها مهم است و این پیام را به ایرانیان میفرستند که ما شما را رصد میکنیم. آنها به این روش حس ترحم خودشان به بخشی از مردم دنیا که به تصور خودشان در بیچارگی دست و پا میزنند و تحریم و فقیر هستند را هم ارضا میکنند. درست مانند زمانی که در جشنوارههای خارجی فیلمهایی که از ایران تصویری تیره ارایه میدهند مورد تحسین قرار میگیرند، چراکه با تصورات آنها از ایران کاملا سازگار است.
حالا شاید تمام فیلم هم با واقعیت سنخیتی نداشته باشد یا مبین تنها بخشی از واقعیت باشد. از سوی دیگر، ما هم برندهایم. ما احساس غرور میکنیم. تبختر وجودمان را اینگونه جلا میدهیم و حس لذتبخشی از اینکه دیگران ما را میبینند میگیریم. برخی میگویند این نشانه یک خودباختگی از سوی مردم کشورهای جهان سومی است. توجیهشان این است که برزیل، آرژانتین، مصر، ایران، عربستان و مراکش که مردمش از نظر سطح زندگی اشتراکات زیادی دارند، همیشه در صدر جدول این نظرسنجیها هستند هر چند که سبک زندگی مردم این کشورها کاملا متفاوت باشد.
اما واقعیت شاید خیلی سادهتر باشد. چرا خودباختگی؟ شاید فقط حس غرور لحظهای باشد. شاید دلیلش این باشد که زندگی مردم این کشورها به هر دلیلی بیشتر با فوتبال گره خورده است. اینچنین بازیهای رسانهای جالبی میتواند سوژه خوبی باشد برای جامعهشناسان تا با مشاهده اطراف مختلف این بازی، به نتایج جالبی برسند.
نظرسنجیهای مارکا قطعا یک بازی رسانهای حساب شده برای بالا بردن بازدید این وبسایت است و میتواند برای رسانههای ایرانی یک درس باشد که چطور از ظرفیتها استفاده مطلوب کنند.
منبع: فرارو
کلیدواژه: مارکا نظرسنجی علی دایی علی کریمی مهدی مهدوی کیا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۵۷۶۲۰۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
اکثر آمریکاییها تیکتاک را ابزار نفوذ چین میدانند
بر اساس نظرسنجی رویترز/ ایپسوس که همزمان با نزدیکتر شدن واشنگتن به ممنوعیت احتمالی اپلیکیشن ویدئویی چینی تیکتاک، انجام شد، اکثر آمریکاییها معتقدند که چین از تیکتاک برای تاثیرگذاری بر افکار عمومی آمریکا، استفاده میکند.
به گزارش ایسنا، حدود ۵۸ درصد از شرکت کنندگان در این نظرسنجی دو روزه که روز سهشنبه پایان یافت، با این گفته موافق بودند که دولت چین از تیکتاک که متعلق به شرکت چینی بایت دنس است برای «تاثیرگذاری بر افکار عمومی آمریکا» استفاده میکند. حدود ۱۳ درصد مخالف بودند و بقیه مطمئن نبودند یا به این سؤال پاسخ ندادند. جمهوریخواهان بیشتر از دموکراتها تصور میکردند که چین از این اپلیکیشن برای تاثیرگذاری بر افکار عمومی آمریکا، استفاده میکند.
اما تیکتاک میگوید بیش از ۱.۵ میلیارد دلار برای اقدامات مربوط به امنیت دادهها، هزینه کرده است و دادههای ۱۷۰ میلیون کاربر آمریکایی خود را با دولت چین به اشتراک نمی گذارد. این شرکت سال گذشته به کنگره اعلام کرد به درخواست دولت چین، محتوایی را تبلیغ یا حذف نمیکند.
جو بایدن، رئیس جمهور دموکرات آمریکا، هفته گذشته قانونی را امضا کرد که به بایت دنس، ۲۷۰ روز فرصت می دهد تا داراییهای تیکتاک در ایالات متحده را واگذار کند؛ در غیر این صورت با ممنوعیت مواجه خواهد شد.
تیکتاک اعلام کرده که این ممنوعیت را به عنوان نقض حمایت از آزادی بیان مندرج در متمم اول قانون اساسی آمریکا، به چالش خواهد کشید و انتظار میرود کاربران تیکتاک هم به اقدامات حقوقی متوسل شوند. یک قاضی آمریکایی در مونتانا در نوامبر گذشته، با استناد به نگرانیهای مربوط به آزادی بیان، مانع اجرای فرمان ممنوعیت ایالتی تیکتاک شد.
نظرسنجی رویترز/ایپسوس نشان داد ۵۰ درصد از آمریکاییها از ممنوعیت تیکتاک حمایت میکنند، در حالی که ۳۲ درصد با ممنوعیت آن مخالف بودند و بقیه مطمئن نیستند. در این نظرسنجی، فقط از بزرگسالان آمریکایی پرسش شد و دیدگاه افراد زیر ۱۸ سال را که بخش قابل توجهی از کاربران تیکتاک را در آمریکا تشکیل میدهند، منعکس نکرد. حدود ۶ نفر از هر ۱۰ شرکت کننده ۴۰ سال به بالا در این نظرسنجی، از ممنوعیت تیکتاک حمایت کردند، در حالی که حدود ۴ نفر از هر ۱۰ نفر، در سن ۱۸ تا ۳۹ سال بودند.
نتایج این نظرسنجی نشان داد که ۴۶ درصد از آمریکاییها با این گفته موافق بودند که چین از این اپلیکیشن ویدئویی، برای جاسوسی از شهروندان آمریکایی استفاده میکند؛ ادعایی که پکن آن را رد کرده است.
این اپلیکیشن در آمریکا در همه جا استفاده میشود. حتی ستاد انتخابی بایدن از تیکتاک به عنوان ابزاری برای جلب نظر رای دهندگان در آستانه انتخابات ریاست جمهوری پنجم نوامبر استفاده میکند. رقیب بایدن، دونالد ترامپ جمهوریخواه که از ممنوعیت احتمالی تیکتاک انتقاد کرده و مالک حداکثری شرکتی است که برنامه شبکه اجتماعی «تروث سوشال» او را اداره میکند، به تیکتاک نپیوسته است.
از نظر اکثریت آمریکاییها (۶۰ درصد)، استفاده نامزدهای سیاسی آمریکا از تیکتاک برای تبلیغات انتخاباتی، نامناسب است.
امضای بایدن، ضرب الاجل ۱۹ ژانویه را برای فروش تعیین کرده است که یک روز قبل از پایان دوره ریاست جمهوری او است اما اگر تشخیص دهد که بایت دنس در مذاکرات برای فروش تیکتاک در حال پیشرفت است، میتواند این مهلت را تا سه ماه دیگر تمدید کند.
بر اساس گزارش رویترز، این نظرسنجی که به صورت آنلاین انجام شد، پاسخهای ۱۰۲۲ بزرگسال آمریکایی را در سراسر آمریکا جمعآوری کرد و دارای حاشیه خطای حدود سه درصد بود.